w jakiś sposób

См. также в других словарях:

• sposób — m IV, D. sposóbsobu, Ms. sposóbsobie; lm M. sposóbsoby 1. «określona metoda, forma wykonania, ujęcia czegoś; maniera, styl» Sposób mówienia, czesania się. Sposób bycia. Sposób ubierania się. Pouczyć kogoś w grzeczny sposób. ∆ jęz. Okolicznik… …   Słownik języka polskiego

• iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego

• wykierować — dk IV, wykierowaćruję, wykierowaćrujesz, wykierowaćruj, wykierowaćował, wykierowaćowany rzad. wykierowywać ndk VIIIa, wykierowaćowuję, wykierowaćowujesz, wykierowaćowuj, wykierowaćywał, wykierowaćywany 1. «zwrócić, ustawić coś w jakimś kierunku,… …   Słownik języka polskiego

• obejść — dk, obejśćjdę, obejśćjdziesz, obejdź, obszedł, obeszła, obeszli obchodzić ndk VIa, obejśćdzę, obejśćdzisz, obejśćchodź, obejśćdził, obejśćdzony 1. «chodząc być kolejno w wielu miejscach w jakimś celu (np. w celu kontroli); zrobić obchód,… …   Słownik języka polskiego

• podejść — dk, podejśćjdę, podejśćjdziesz, podejdź, podszedł, podeszła, podeszli, podszedłszy podchodzić ndk VIa, podejśćdzę, podejśćdzisz, podejśćchodź, podejśćdził 1. «posunąć się (pójść, rzadziej: pojechać) w jakimś kierunku, zbliżyć się do kogoś lub… …   Słownik języka polskiego

• traktować — ndk IV, traktowaćtuję, traktowaćtujesz, traktowaćtuj, traktowaćował, traktowaćowany 1. «postępować, obchodzić się z kimś albo z czymś w pewien określony sposób, odnosić się do kogoś albo czegoś w jakiś sposób» Traktować kogoś dobrze, źle, oschle …   Słownik języka polskiego

• ustawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, ustawiaćam, ustawiaća, ustawiaćają, ustawiaćany {{/stl 8}}– ustawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, ustawiaćwię, ustawiaćwi, ustawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą …   Słownik języka polskiego

• być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… …   Słownik języka polskiego

• nazwać — dk IX, nazwaćzwę, nazwaćzwiesz, nazwaćzwij, nazwaćał, nazwaćany nazywać ndk I, nazwaćam, nazwaćasz, nazwaćają, nazwaćaj, nazwaćał, nazwaćany 1. «oznaczyć, określić nazwą, mianem, imieniem, epitetem, nadać nazwę, miano, imię, przezwisko»… …   Słownik języka polskiego

• nosić — ndk VIa, noszę, nosićsisz, noś, nosićsił, noszony 1. «trzymając coś w rękach, na plecach lub w inny sposób, chodzić z tym (długo lub wielokrotnie); dźwigać» Nosić bagaże, paczki, skrzynie, toboły, walizki, ciężary. Nosić coś na plecach, na… …   Słownik języka polskiego